مکانیسم­های اصلی خواب کشف شد: امیدواری برای درمان فرسودگی و اختلالات خواب

محققین دانشگاه ایالت واشنگتن مکانیسمی را که مغز از حالت بیداری به خواب می­رود را کشف کردند. این یافته­ها راه را بر مجموعه دیگری از یافته­ها در زمینه کمک به خوابیدن، درمان سکته مغزی و سایر آسیب­های مغزی باز می­کند. جیمز کروگر عصب­شناس دانشگاه واشنگتن می­گوید ما می­دانستیم که فعالیت­های مغزی با خواب در ارتباط است، اما هیچ­وقت نمی­دانستیم چگونه. آبشاری از انتقال دهنده­های شیمیایی و پروتئین­ها در این رؤیا نقش دارند. در آمریکا 50 تا 70 میلیون نفر اختلال خواب دارند که مشکلات آن­ها تقریبا 150 میلیارد دلار ضرر به اقتصاد این کشور وارد می­کند و تصادفات جاده­ای به خاطر خستگی میلیاردها دلار ضرر به این کشور وارد می­نماید. محققین نشان دادند که چگونه ATP (آدنوزین تریفسفات) منبع مهم انرژی سلول­ها توسط سلول­های مغزی فعال آزاد می­شود تا رویدادهای مولکولی را ایجاد کند که در نهایت منجر به خواب می­شود. آنگاه ATP به گیرنده­ای متصل می­شود که مسئول برخی از عملکردهای سلول است و سیتوکینز (Cytokines) که یک پروتئین علامت دهنده است  که تنظیم خواب را نیز علامت می­دهد. با مشخص شدن نقش ATP در تنظیم خواب راهی برای مشخص شدن چگونگی تغییرات مغزی در سایر حالت­های مغزی نیز مشخص می­شود. مثلا، یادگیری و حافظه بستگی به تغییرات در ارتباط بین سلول­های مغزی دارد. این تحقیق نشان می­دهد ATP علامت این تغییرات است.

(منبع: www.sciencedaily.com)

مصرف دارو برای بی خوابی یا اضطراب خطر مرگ و میر را افزایش می دهد

بر طبق مطالعاتی که توسط Genevieve Belleville  پروفسور دانشگاه Laval’s انجام شده است، داروهایی که برای درمان بی خوابی و اضطراب به کار می روند، خطر مرگ و میر را تا 36% افزایش می دهند. در این مطالعه عوامل فردی که ممکن است روی خطر مرگ تاًثیر بگذارد مانند مصرف الکل و دخانیات، سلامت جسم، میزان فعالیت بدنی و وجود یا عدم نشانه های افسردگی بین شرکت کنندگان کنترل شد و نتیجه گرفته شد که مصرف قرص های خواب یا داروهای تسکین دهنده اضطراب با افزایش خطر مرگ ارتباط دارد. داروهای خواب و ضداضطراب روی زمان واکنش، هشیاری و هماهنگی تاًثیر می گذارند و باعث عوارض مختلف می شوند. همچنین ممکن است آنها اثر بازدارندگی روی سیستم تنفسی داشته باشند که می تواند مشکلات تنفسی را علی الخصوص در هنگام خواب افزایش دهد. این داروها بازدارنده سیستم عصبی مرکزی  نیزهستند که ممکن است روی قضاوت افراد اثر بگذارد و خطر خودکشی را افزایش دهد. دکتر Belleville معتقد است درمانهای شناختی رفتاری اثرات خوبی در درمان بی خوابی و اضطراب دارد. همراه کردن یک رویکرد دارویی در کوتاه مدت با درمان روانشناختی یک راهکار خوب برای کاهش اضطراب و بهبود خواب است.

(منبع: www.sciencedaily.com)