در مورد محتوای رؤیا چهار نوع ثبات کلی با استفاده از سیستم هال ـ ون­دی­کسل به دست آمده است. نخست، مطالعات بسیاری آشکار کرده است که رؤیاهای دانشجویان مرد و زن در ایالات متحده در نیمه دوم قرن بیستم با وجود تغییرات فرهنگی گسترده یکسان باقی مانده است. این یافته­ها همچنین پایه­ای هنجاری را برای بسیاری از مطالعات فراهم کرد. دوم، در طول بزرگسالی در محتوای رؤیا تغییر اندکی رخ می­دهد یا هیچ تغییری اتفاق نمی­افتد. یعنی، رؤیابینان سالمند با دانشجویان دانشگاه تفاوتی ندارند، شاید به جز کاهش پرخاشگری جسمانی و هیجانات منفی، رؤیاها در مطالعات طولی درباره یادداشت­های روزانه رؤیا که توسط بزرگسالان ارائه شد تغییر نکرد، ادعایی که برای چهار یا پنج دهه آزموده شد.

سومین نتیجه از سیستم هال ـ ون دی­کسل این است که یک الگوی ثابتی از تشابهات و تفاوت­های بین فرهنگی در محتوای رؤیا وجود دارد. به عنوان مثال در همه جای دنیا تفاوت­های ثابتی در درصد جنسیت شخصیت­های رؤیاهایشان دارند. زنان به یک اندازه رؤیای مردان و زنان را می­بینند، اما 67% شخصیت­ها در رؤیاهای مردان مرد هستند. همین تفاوت­های جنسیتی در داستان­های نویسندگان مرد و زن  و داستان­های کودکان پیش­دبستانی وجود دارد. هم در مردان و هم در زنان معمولا رؤیاها شامل پرخاشگری بیش­تری نسبت به روابط دوستانه، بدبیاری بیش­تر از بخت­یاری، و هیجانات منفی بیش­تر از هیجانات مثبت است. علاوه بر این شباهت­ها،‌ تفاوت­های کمی نیز وجودی دارد که در مبنای تفاوت­های فرهنگی دارای معناست. به طور مثال، افراد در جوامع سنتی کوچک نسبت به جوامع صنعتی درصد بیش­تری از شخصیت­های حیوانی را در رؤیای خود می­بینند. علاوه بر این تفاوت­های زیادی از یک جامعه به جامعه دیگر در پرخاشگری جسمانی درون رؤیا وجود دارد،‌ با این وجود، چهارمین مورد ثبات در محتوای رؤیا مربوط به ثبات محتوای رؤیا از یک فرهنگ به فرهنگ دیگر است. مردان در بیش­تر جوامع نسبت به زنان درصد بیش­تری از پرخاشگری جسمانی در رؤیا را دارند.