متخصصین بالینی و عامه مردم، هر دو غالبا درباره اثرات عادت های متنوع بهداشتی بر خواب می اندیشند. برای مثال، بدیهی است که کافئین (ماده موجود در چای، قهوه، شکلات، و نوشابه کولا) خواب را مختل می کند و تمرینات ورزشی موجب بهبود کیفیت خواب می گردد. پیشنهادهای بالینی برای بی خوابی، غالبا مستلزم این است که افراد، کافئین را ترک کنند، سیگار نکشند یا در کلاس های ورزش شرکت نمایند. تحقیقات انجام شده بر روی افراد طبیعی نشان می دهد که کافئین و نیکوتین قطعا موجب اختلال در خواب میش شوند. در حالی که ورزش ممکن است خواب را عمیق تر کند. شیوه زندگی مبتلایان به بی خوابی، معمولا نسبت به افراد طبیعی از تحرک کمتری برخوردار است. مقایسه این دو گروه در زمینه آگاهی و انجام اعمال مربوط به بهداشت خواب نیز مشخص می کند که مبتلایان به بی خوابی اطلاعات بیش تری دارند، ولی نسبت به افراد طبیعی، اعمال غیربهداشتی بیشتری انجام می دهند.

در ادامه شش توصیه را به طور خلاصه مطرح می کنم: 1. کافئین یک محرک است و نباید 4 تا 6 ساعت قبل از خواب مصرف شود. 2. نیکوتین (موجود در سیگار) نز یک محرک است و بایستی از مصرف آن قبل از خواب و در طی شب خودداری نمود. 3. الکل به عنوان یک آرام بخش، گرچه ممکن است به خواب رفتن را آسان تر کند، ولی موجب بیداری های بعدی در طی شب می شود. 4. یک غذای سبک می تواند خواب رفتن را تسهیل نماید، ولی مصرف غذای سنگین قبل از خوابف مانع خواب رفتن می شود. 5. از ورزش های سنگین در 3 تا 4 ساعت قبل از خواب پرهیز کنید. تمرینات ورزشی منظم بعد از ظهر می تواند موجب عمیق تر شدن خواب گردد. 6. با پنبه گذاشتن در گوش ها، پوشاندن پنجره ها، و یا استفاده از صدای یکنواخت یک پنکه یا هواکش، سر و صدا، نور و دمای بالای محل خواب را به حداقل برسانید.