یکی از مسائلی که مردم با خوابشان دارند این است که می گویند زیاد می خوابند. این موضوع دلایل زیادی می تواند داشته باشد، و در زندگی همه اتفاق می افتد، چنانکه در کنار تب یکی از علائم رایج اغلب بیماری های جسمی و روانی خواب زیاد است. در رابطه با خواب زیاد دلم می خواهد به چند نکته اشاره کنم. اول این که امروزه کم خوابیدن تبدیل به یک مد شده است و خیلی عادی است که ببینیم چند نفر که با هم حرف می زنند، به هم پز بدهند که مثلا شب ها 4 ساعت می خوابند. یک جورهایی کم خوابیدن باعث افتخار شده است. دائما از شخصیت های بزرگی می شنویم که خیلی آدم بزرگی بوده اند و مثلا شبی دو ساعت می خوابیدند. من کاری با صحت و سقم این ادعاها ندارم، اما به عنوان یک پژوهشگر خواب، می توانم بگویم  اگر این شخصیت ها بیشتر می خوابیدند، به نتایج بهتری دست می یافتند. همانطور که بارها در پست های قبل گفته ام کم خوابی به عملکردهای شناختی و هیجانی و حتی جسمانی ما آسیب می زند. بنابراین چه خوب بود اگر دکتر حسابی هم مثل بقیه شبی 8 ساعت می خوابید، در آن صورت حتما کارهای موثرتری انجام می داد! بنابراین هیچ وقت به کم خوابی افتخار نکنید،‌ همانطور که به خوردن خود اهمیت می دهید، به خوابیدنتان هم اهمیت بدهید.

ابتدا باید نیاز خواب خودتان را بشناسید. در تحقیقات مختلف، میانگین خواب مورد نیاز برای بزرگسالان بیش از 7 و نیم ساعت گزارش شده است. این میزان برای نوجوانان حداقل 9 ساعت مفید است. توجه داشته باشید که وقتی می گوییم 9 ساعت، احتمالا این 9 ساعت مستلزم 9 و نیم ساعت در تخت خواب بودن است. یعنی اگر نوجوان در ساعت 1 نیمه شب به تخت خواب رفت، به طور طبیعی باید 10 و نیم صبح بیدار شود، و اگر زودتر بیدار شود کسری خواب خواهد داشت و عملکردهایش مختل خواهد شد. نکته دوم این است که وقتی از میانگین صحبت می کنیم،‌ منظورمان این نیست که همه باید آنقدر بخوابند. میانگین فقط متوسط را نشان می دهد. بنابراین اگر فردی داشته باشیم که با 6 ساعت خواب عملکرد روزانه خوبی دارد، به ازای آن فردی را خواهیم داشت که به 10 ساعت خواب در روز نیاز دارد و همانطور که فرد نخست سالم است، فرد دوم هم سالم است.

نکته سوم در مورد سحرخیزی است. خیلی از افرادی که می گویند پرخواب هستند، در واقع بیشتر از 8 یا 9 ساعت نمی خوابند،‌ آنها شب ها تا 2 یا 3 بیدار هستند و توقع دارند که صبح زود بیدار شوند. خوب طبیعتا چون بدن آن ها به خواب بیشتری نیاز دارد،‌ نمی توانند بر اساس برنامه خودشان عمل کنند و مثلا 10 صبح بیدار می شوند. البته به این راحتی نیست که کسی که عادت کرده است ساعت 3 بخوابد،‌ ناگهان از فردا شبش 9 شب بخوابد. او باید هر روز یک ربع یا نهایتا نیم ساعت زودتر بخوابد تا به زمان مورد نظرش برسد. در بسیاری از این افراد روانشناس مجبور میشود بگوید که هر روز یک ساعت دیرتر هم بخوابند. مثلا اگر 3 میخوابند،‌فردا 4 بخوابند‌، فردایش 5،‌ فردایش 6 و به همین ترتیب تا به 9 شب برسد.

خیلی از افرادی که می گویند پرخواب هستند، مشکل خواب آلودگی روزانه دارند که این هم دلایل بسیاری دارد. در این مطلب کوتاه نمی توانم همه چیز را توضیح دهم اما یکی از علل شایع خواب آلودگی روزانه کیفیت خواب پایین در شب گذشته است. یکی از دلایل عمده کیفیت پایین خواب وقفه های تنفسی در هنگام خواب است. تنفس منقطع باعث می شود فرد در طی خواب چندین بار بیدار شود، اما در طی روز این بیداری ها را فراموش می کند. در مطلب آینده تلاش می کنم بیماری هایی را معرفی کنم که نشانه اصلی آن ها پرخوابی است،‌ نه بیماری هایی مثل افسردگی که پرخوابی گاهی به عنوان علائم فرعی ظهور پیدا میکند. هر سوال یا نظری در مورد مطالبم داشتید،‌مشتاقم تا نظر شما را بدانم.